[zaloguj się]
[pdf]

ROZWALANIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
G rozwålaniå
A rozwålani(e)

sg G rozwålaniå (1). ◊ A rozwålani(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Burzenie, rujnowanie budowli; destructio PolAnt (2):

rozwalanie czego (1): StryjKron 411 cf Szereg.

Szereg: »tłuczenie i rozwalanie« (1): ſam Gedimin dodawáiąc Rycerſtwu ſwoiemu ochoty/ bliżey pod ſcianę przyiáchawſzy/ vkázował ſzáńcom y Táranam mieyſce ſłuſznieyſze do tłuczenia/ y rozwalánia báſzty iedney StryjKron 411.
Przen (1):

W przeciwstawieniu: »budowanie ... rozwalanie« (1): Dla tego to nieprzytomny piſzę/ ábych ſię przytomny ſrogo nie obchodził/ wedle władze ktorą mi dał Pan/ ná budowánie/ á nie ná rozwalánie. BudNT 2.Cor 13/10.

Synonim: tłuczenie.

Cf ROZWALAĆ

RS, ALKa