[zaloguj się]
[pdf]

POSPRZYJAĆ (2) vb pf

posprzyjać (2), [posprzać].

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg pl
1 m m pers jeste(s)my posprzyjeli
3 m posprz(a)ł m pers
conditionalis
pl
1 m pers by(s)my posprzyjeli

praet [3 sg m posprz(a)ł.] ◊ 1 pl m pers jeste(s)my posprzyjeli (1). ◊ con 1 pl m pers by(s)my posprzyjeli (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Zgodzić się na użyczenie czegoś [czego komu] (2):
Szereg: »posprzyjać a dozwolić« [szyk 1:1] (2): A ſthey przye a roznycze ktora ſzye yeſt ſtoczila myendzy ymy przed namy proſzily ſha naſz pokornymy prozbamy abyſz my ym dworw naſchego poſprziely a dozwolyly, [...] Aze ſzye kazdy ſznych ma zachowacz przy they bithwye, [...] ieſth na they virzazaney cedulye nyzey dostatecznye vypyſzano MetrKor 26/62, 26/62.
2. [Użyczyć [czego]: Jednak Pan Bog tego posprzał, iż nihil effecerunt, na co się tak silnie tylko z uporu, z waśni a nie z rozumu beli uparli. ListyZygmAug 1553/265.]

Synonimy: 1. zgodzić się; 2. użyczyć.

Formacje współrdzenne cf PRZYJĄĆ.

SBu