[zaloguj się]
[pdf]

POSZAŃCOWANIE (2) sb n

Oba o jasne; -sza- (1) Leop, -szå- (1) BudBib; e z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg
N poszåńcowani(e)
A poszańcowani(e)
I poszańcowaniém

sg N poszåńcowani(e) (1). ◊ A poszańcowani(e) (1). ◊ [I poszańcowaniém.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Powodzenie, pomyślność (2): [Idę do wtórégo wiérſzá/ który nágradza iednym poſzáncowániém / przeſzłych ſzkód wiele. SenekaGórn 39.]

poszańcowanie w czym (1): [Za przyjazdem tam swym dosyć cudnie w rzeczach swych poszancowanie miał J.K.M.: Kulmar zamek wziął zaraz AktaSejmikPozn 1600/215.] Cf poszańcowanie komu w czym.

poszańcowanie komu w czym (1): Bywa poſzańcowánie [beneplacitum] grzeſznemu we złych rzecżách: á bywá teſz nalezne ktore przywodzi o ſzkodę BudBib Eccli 20/9.

Wyrażenie: »szczęśliwe na wszem poszańcowanie« (1): Gdyż wielki Bog dał nam wedle woley náſſey ſſcżęſliwe ná wſſem poſzáńcowánie Leop 3.Mach 7/1.

Synonimy: powodzenie, szczęście.

Cf [POSZAŃCOWAĆ]

AL