[zaloguj się]
[pdf]

POSZCZĄCY SIĘ (1) part praes act

o jasne.

Fleksja
sg
mNposzczący się
pl
G poszczących się
A m pers poszcząc(e) się

sg m N poszczący się. ◊ [pl G poszczących się. ◊ A m pers poszcząc(e) się.]

Sł stp s.v. pościć, Cn brak, Linde XVI w. s.v. pościć.

Powstrzymujący się od spożywania (pewnych) pokarmów ze względów religijnych: Ieiunus, Poſzczący ſie/ też który yeſzcze nic nie yadł/ czczy. Mącz 164c.
[Przen: Który nie jadł, głodny: mam litość nád tym tłumem [...] á niechcę ich opuścić poſzcżących ſię CzechNT Matth 16/32.
Szereg: »głodny a poszczący się«: Ieſli ie ia/ powieda [Pan]/ odeślę ták głodne á poſzczące ſie/ tedy vſtáną na drodze. WujPosN 1584 I 220 (Linde s.v. pościć).]

Cf POŚCIĆ SIĘ

AL