Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZWIEJĄCY SIĘ

Następne hasło: [ROZWIELICZYĆ] »

ROZWIELCZYĆ (1) vb pf

o oraz e jasne.

Fleksja

praet
	sg
3	m	rozwieliczył

imperativus
	sg
2	rozwielcz

[praet 3 sg m rozwieliczył.] ◊ imp 2 sg rozwielcz.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: rozwieliczyć.

Znaczenia

1. Zwiększyć, zwielokrotnić
2. [Zadrzeć wysoko, zamachnąć się (tu w dosłownym tłumaczeniu łac. magnificare ‘powiększać’); przen]

1. Zwiększyć, zwielokrotnić [co]: Rozwielcż panie lata/ w cirpliwoſci a w pokorze naſſego żywota. OpecŻyw 90v.

2. [Zadrzeć wysoko, zamachnąć się (tu w dosłownym tłumaczeniu łac. magnificare ‘powiększać’); przen:

Zwrot: »rozwieliczyć [na kogo] piętę« = wystąpić przeciwko komuś, zdradzić: Też mąż pokoiu mego ná ktoregomſię nádziewał/ bárzo ná mię wierzgał. (marg) Rozwieliczył ná mię piętę [magnificavit adversum me calcaneum]. (–) BudBib Ps 40/9.]

Formacje współrdzenne cf WIELICZYĆ SIĘ.

ZCh