[zaloguj się]
[pdf]

POŚLACHCAĆ (2) vb impf

poślachcać (1), poślachciać (1); poślachcać RejPos; poślachciać RejZwierz.

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); w inf -śla-, w formie osobowej -ślå-; drugie a jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers poślåchciali
fut
sg
2 m poślachcać będziesz

fut 2 sg m poślachcać będziesz (1). ◊ praet 3 pl m pers poślåchciali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. poślachcić.

Uświetniać, dodawać znaczenia (2):

poślachciać czego (1): (nagł) Láſotowie (–) [...] Więc y ná zacnych dworzech/ przedſię znácżnie ſtali/ Y herbow poſlachciáli/ y klenoty bráli. RejZwierz 79v.

a. Przedstawiać w lepszym świetle [co] (1):
Szereg: »zakrywać a poślachcać« (1): Bo iuż iáko cie tu Pan vpomina/ ábyś nie poſądzał/ ábyś nie ſkázował [...]. Iuż nie tylko ábyś pożądáć miał/ ále owſzem zákrywáć á poſláchcáć będzieſz káżdy ſtan bliźniego ſwego/ [...] iuż nie thylko ábyś ſie miał mśćić iákiem okrucieńſtwem/ zá iáki vpádek iego/ ále owſzem odpuśćiſz mu wſzytko RejPos 172v.

Formacje współrdzenne cf ŚLACHCIĆ.

KW