[zaloguj się]
[pdf]

POŚLNĄĆ (1) vb pf

poślnąć, [polśnąć].

-ſl-, [-śl-, -lſ-, -lś-].

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
pl
2 m pers -ście polśnęli
3 m pers poślnęli

[fut 3 pl poślną.] ◊ praet [2 pl m pers -ście polśnęli.] ◊ 3 pl m pers poślnęli.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Oślepnąć (o wielu): Allexánder gdy wzyął Milezią/ iego Rycerze chcieli kościoł złupić Cerery/ poſlnęli. BielKron 25; [tedy ryby od gorzkośći wapná iákoby poślną á na wierzch wypłyną Cresc 1571 647 (Linde); ktorzy [Polacy] ony Báłwány burzyli/ ſiekli/ y pſowáli/ co ſię sſtáło nád nádzieię Litwy Pogan/ bo ſię ſpodziewáli/ iż wnet álbo nagle pomrą/ álbo polſną StryjKron 479].
[Zwrot: »poślnąć na oczy«: A oni nie tyydźień [!] pili Az iuż poſlnęli ná oczy Piyąc záwżdy we dnie wnocy. KorczRozm E4v.]
[Przen:

W przeciwstawieniu: »przejrzeć ... polśnąć«: Wielka mili Miniſtrowie ślepotá wáſzá/ miáſto tego cośćie mieli w tym źwierćiedle lepiey przeyrzeć/ tośćie zgołá iuż polśnęli. ŁaszczOkulary A2v.]

Formacje współrdzenne cf ŚLEPIĆ.

KW, (KO)