[zaloguj się]
[pdf]

POTARCZKA (1) sb f

potarczka, [potarzka (wymowa potar-zka)].

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); -tårcz-, [-tarz-]; końcowe a jasne.

Fleksja
sg pl
N potårczka potarzki
A potårczkę
L potårczce

sg N potårczka. ◊ [A potårczkę. ◊ L potårczce. ◊ pl N potarzki.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

1. Utarczka, bitwa z udziałem niewielkiej liczby wojska: [Zábito w tey potarczce z nieprzyiacielſkiego woyſká tyſiąc StryjKron 654 (Linde).]

potarczka z kim: Y byłá potym potarczká Mſcisłáwowi/ y Stopolkowi pod Włodimirzem z Dawidem Ihorowicem ná vrociſczu StryjKron 185; [gdyż zjachali się tam byli jakieś ich [Arabów] roty i dwa dni przedtem mieli potarczkę z sobą RadzPodróż 89].

2. [Zatarg:
Wyrażenie: »sądowa potarzka«: Vcżiń to aby przeſtrzegánie praw było zzyſkiem poddánym/ á ſądowe potárſki ſzkodliwe IsocrGlicz Ii3 (Linde).]

Synonimy: 2. spor, sporka, zatarga, zatargnienie.

Cf UTARCZKA, ZATARCZKA

KW, ZCh