[zaloguj się]
[pdf]

POTĘPIAJĄCY (3) part praes act

o prawdopodobnie jasne (tak w potępiać); a jasne.

Fleksja
sg
mN fNpotępiającå
Ipotępiającym I
pl
D potępiającym

sg m I potępiającym (1). ◊ f N potępiającå (1). ◊ pl D potępiającym (1).

Sł stp s.v. potępiać, Cn, Linde brak.

Ganiący, twierdzący, że ktoś jest zły [kogo, co] (3): niewiem z iákim ſumnieniem [ksiądz kanonik]/ będąc ták krwie niewinnych owiecżek Chriſtuſowych prágnącym/ [...] y o nich wſzytko złe mowiącym y onych potępiáiącym/ [...] mogłby ábo śmiał by to ſobie przycżytáć: iż ieſt ſynem Bożym CzechEp 21.
a. Uznający za odstępstwo (odstępcę) od wiary, wykluczający z jedności (2): iż mu [Ariuszowi] vwierzyli/ á potępiáiącym go Biſkupom y wſzytkiemu Kośćiołowi Bożemu mieyſcá nie dáli. SkarJedn 53.
Przen: Wypowiedzią na inny temat dawać podstawę do interpretacji potępiającej coś (1): Wtey pieśni pokázuie ſię naprzod práwa á ſzcżera wiárá kátholicka/ wſzytki kácerſtwá głownieyſze potępiáiąca: á to w tym iednym słowku y tytule Pánny przenaświętſzey/ Bogárodzicá. SkarŻyw 358.

Synonim: ganiący.

Cf POTĘPIAĆ

KW, ZCh