[zaloguj się]
[pdf]

POTĘŻLIWY (1) ai

o prawdopodobnie jasne (tak w potężnie).

Fleksja
sg
m G f Gpotężliw(e)j
Ipotężliwym I
pl
N m pers potężliwi
A m pers potężliw(e)

[sg m I potężliwym. ◊ f G potężliw(e)j.] ◊ pl N m pers potężliwi. ◊ [A m pers potężliw(e).]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Mocny:
[Przen: ktorzy [rycerze Krystusowi] potykáiąc ſię mężnie w boiu/ zwyćiężyli naiezniki potęzliwe/ ćiáło/ świat/ y ſzátáná BazHist [*****]v.]
a. O Bogu: trzeci [w Trójcy Świętej] ieſt Duch ſwięty: A ták trzey ſą żywi Wieczni á w mądrośći ſwey dźiwnie potężliwi GrzegRóżn Nv.
b. [Intensywny, nasilony: áby rycerſkiego ſtanu ludźie/ pátrzáli nań [na Skanderbega] [...] biorąc z niego wzor cżuynośći w rzecżách rycerſkich/ do nich potężliwej chuci BarlBaz A5.]
2. [Wiarygodny: tego Alexándrá ziáſkiń mniſzych wyrwawſzy/ [...] Pan Bog chćiał go mieć potęzliwym świadkiem prawdy Ewánieliiey BazHist 40 (Linde).]

Cf POTĘŻNY

KW, ZCh