[zaloguj się]
[pdf]

POTOCZYĆ (2) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
inf potoczyć

inf potoczyć (1). ◊ fut [2 sg potoczysz.] ◊ 3 sg potoczy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Poruszyć przed sobą jakąś rzecz, obracając ją po jej okrągłym obwodzie, czasem: na kołach (2): [... corpora volves {pothoczys} Glosy II nr 74/112.]

potoczyć co (1): Cylindrus, [...] wſzelaka rzecz ktora okrągła yeſt/ á którą może potoczić Mącz 76b. Cf Zwrot.

[Zwrot: »potoczyć przed sobą [co]« : potocży przed ſobą wózek Cresc 1571 156.]
Przen [kogo] (1):

W porównaniu (1): Tacżáiąc potocży ćię [Jehowa] potocżeniem [Circundando circundabit te circuitu] (iáko) krąg do ziemie dálekiey rękomá/ tám vmrzeſz BudBib Is 22/18.

Zwrot: »potoczyć potoczeniem« (1): BudBib Is 22/18 cf W porównaniu.

Synonimy: popchnąć, poruszyć.

Formacje współrdzenne cf TOCZYĆ.

Cf POTOCZENIE, POTOCZONY

KW, ZCh