[zaloguj się]
[pdf]

[POWICHŁANIE sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
sg pl
A powichłani(e) powichłaniå

sg A powichłani(e). ◊ pl A powichłaniå.

Sł stp brak, Cn: powikłanie, Linde bez cytatu: powikłanie.

1. Splątanie (o ruchach węża): Abowiem iáko ſmocy y wężowie we krzách y w łomiech/ álbo w iáſkiniách zákrywáią ſię/ y dźiwne węzły y kręty y powichłánia ćiáłem ſwym wypráwuią/ ták też cżłowiek kłamliwy záwſze ſię do ćieniá ma/ y nie śmie ſię ná świátło vkázáć WerReguła 115 (Linde).
2. Zamęt, rozprzężenie:
Szereg: »rozerwanie i powichłanie«: dał li by Pan Bóg kogo godnego, ten iżby ku nim jako ku jednocie był przywiązan, konfesyją ich przyjął [...]. Abowiem przystąpią-li do kogo jednego, na rozerwanie i powichłanie przyjdą. AktaSynod I 73.

Synonimy: powichranie, rozerwanie, zamętek, zamieszanie.

Cf POWICHŁAĆ]

KW