[zaloguj się]
[pdf]

POWINOWACIĆ (4) vb impf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w powinowaty); a jasne.

Fleksja
inf powinowacić
indicativus
praes
sg pl
1 powinowacimy
3 powinowaci
praet
sg
3 m powinowacił

inf powinowacić (1). ◊ praes 3 sg powinowaci (1). ◊ 1 pl powinowacimy (1). ◊ praet 3 sg m powinowacił (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Zaskarbiać wdzięczność [kogo czym] (3):
Zwrot: »sobie powinowacić« [szyk zmienny] (3): Są też dobrodzieyſtwá niektore ſzkodliwe czo ie prze ludzi cżynimy/ á wżdy ie ſobie thym powinowáćimy. RejZwierc 95v; Dobrzeć ieſt kto z oſobná przyiacielá iákiego wſpomaga/ rátuie/ y cżym może ſobie go powinowáci. RejZwierc 101v, 92.
2. Wprowadzać w związki rodzinne przez małżeństwo [kogo z kim] (1): A iz około małzenstwa naszego iest Constitutia przeto dotego Artikułu y to przykładąmy iz nigdy krewny y powinowaty naszy takze siebie y krewnych naszych znikim powinowacić wCoronie Polskiey takze y wWgoXgoLgo nie mąmy. ActReg 46.

Synonimy: 1. skarbić, skłaniać.

Formacje współrdzenne: powinowacić się, spowinowacić, spowinowacić się; spowinowacać.

AL, MPi