[zaloguj się]
[pdf]

POWISIEĆ (2) vb pf

powisieć (1), powissieć (1).

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
imperativus
pl
3 niech(a)j powiszą

fut 3 sg powissi (1). ◊ [3 pl powiszą.] ◊ imp 3 pl niech(a)j powiszą (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Potrwać jakiś czas, wisząc (2): rozwies ie [orzechy] w ſwietniczy á zakurz pod nimi kadzidłem [...]/ á niechay powiſzą zgodzinę albo więczey. FalZioł V 65; ale gdi ſie on [czosnek] ſtarzeie tak iz nieczo powiſſi po wyrwaniu, thedy ona wſzitka wilgota y wonnoſć opcza odejdzie, tilko ſama iemu przyrodzona zoſtanie GlabGad I3v; [Cresc 1571 333 (Linde)].

Formacje współrdzenne cf WISIEĆ.

ALKa