[zaloguj się]
[pdf]

POWŁOCZYĆ SIĘ (1) vb impf

Oba o jasne.

Fleksja
inf powłoczyć sie
praet
sg pl
3 m powłoczył sie m pers powłoczyli sie

[inf powłoczyć sie.] ◊ praet 3 sg m powłoczył sie. ◊ [3 pl m pers powłoczyli sie.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. powlec.

Przenosić się z miejsca na miejsce, zwykle uciążliwie; advenam a. inquilinum esse, assiduo in aliam et aliam migrare regionem, commutare habitationem, habitare in alieno a. domi alienae a. alibi et alibi, iam hic iam illic degere, permutare sedem sede a. terram terra, subinde mutare domicilium a. habitationem a. regionem Cn: [A drudzy [...] zwłaſzcza ſtárſzy/ ktorym ſie nie godziło powłoczyć zoſtáli nád czarnym Morzem StryjKron 25, 109.]
Zwrot: »i tam, i sam się powłoczyć«: Opithocomae, populus Euboeae, Który ſie długo y tám y ſám powłocził. Mącz 266a.

Synonimy cf POWŁACZAĆ SIĘ.

Formacje współrdzenne cf 1. WLEC.

ALKa