![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [POWMIATAĆ] | Następne hasło: [POWMIOTAĆ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POWMIATOWAĆ (1) vb pf
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz -ować); pierwsze a jasne.
Fleksja
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | powmiatowáł | m pers | powmiatowali |
praet 3 sg m powmiatowáł. ◊ [3 pl m pers powmiatowali.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. błędnie: powmiatali.
Znaczenia
Wrzucić wiele [co (pl)]
powmiatować w co: A przekop on w ktory powmiátował [proicere fecerat] Izmáel trupy onych mężów ktore był pobił dla Godoliaſzá/ był przekop który dał wybráć Krol Aſá BibRadz Ier 41/9.
[Zwrot: »powmiatować do ognia«: Prawdáć ieſt Pánie/ ze Krolowie Aſſyryiſcy poborzyli pogány y źiemie ich. Y powmiáthowáli Bogi ich do ogniá [posuerunt deos eorum in ignem] BibRadz 4. Reg 19/18 (Linde błędnie: powmiatali).]
Synonim: wrzucić.
Formacje współrdzenne cf MIOTAĆ.
ALKa