[zaloguj się]
[pdf]

POWOŁANIEC (1) sb m

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w powołać oraz -ec); a jasne.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Fleksja
sg
N powołaniec
I powołańc(e)m

sg N powołaniec. ◊ [I powołańc(e)m.]

Ten, kto został wybrany i przeznaczony do spełnienia jakiejś misji, roli [czyj]:

W połączeniach szeregowych: A [panujący] wielkie to ieſt ſacroſanctum ná ziemi/ bo ieſt cżłonek Boży/ przeźrzeniec/ powołániec/ y pomázániec iego RejZwierc 41v; [á cżemuż ſię też ty Krolu miły będąc cżłonkiem BOżym/ przeyźrzeńcem/ powołáńcem/ y pomázáńcem iego/ maſz ſię ládá o co fráſowáć? WerReguła 156 (Linde)].

Synonimy: pomazaniec, przeźrzeniec.

MN