[zaloguj się]
[pdf]

[POŻYCZNIK sb m

Fleksja

N sg pożycznik.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.

Ten, kto udziela pożyczki, wierzyciel: A Ieſus powiedziáł niektory pożycznik miáł dwu dłużniku [Duo debitores erant foeneratori cuidam]/ ſktorych ieden był mu winien pięć ſet groſzy a drugi pięt dźieśiąt MurzNT Luc 7/41 (Linde).
Szereg: »ubogi a pożycznik«: Vbogi á pożycżnik [pauper et creditor] potkáli ſie/ á obudwu ieſt Pan oświecićielem. Leop 1575 Prov 29/13 (Linde błędnie podaje wyd. z 1561 r.).

Synonimy: iściec, kredytor, wierzyciel.

Cf POŻYCZACZ, POŻYCZAJĄCY, POŻYCZALNIK, POŻYCZCA, POŻYCZYCIEL]

LW