[zaloguj się]
[pdf]

PRADZIADOW (2) ai

pradziadow (2), [pradziadowy].

Oba a jasne; -ów; -owy prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg
mNpradziadów fNpradziadowå

sg m N pradziadów (2). ◊ [f N pradziadowå.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Przymiotnik od „pradziad” (2):
1. Od znacz. ‘ojciec dziadka lub babki’ (2): Propatruus, dicitur maximus patruus pater proavi, Ociec prádźiádów. Mącz 325d.
Szereg: »dziadow i pradziadow« (2): Patruus maximus frater proavi et abavi. Dziádów y Prádźiádów brát. Mącz 283d.
2. [Od znacz. ‘przodek’: Prádźiádowa ſławá/ álbo nieſława [!]/ áni pożytku/ áni ſzkody práwnękowi nie nieśie. SzczerbSpecSax 113 (Linde).]

Cf PRADZIADOWSKI

MC