[zaloguj się]
[pdf]

PREDECESSOR (2) sb m

proe- (1), prȩ- (1).

Pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w pre-); drugie i trzecie e oraz o jasne.

Fleksja
sg pl
G predecessora predecessorów

sg G predecessora (1). ◊ pl G predecessorów (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Poprzednik, ten kto uprzednio piastował jakiś urząd; praedecessor JanPrzyw [praedecessor Łac śr] (2): [bo powiedział [starosta], iż to jego własne [bydło], [...] a iż ni miał wziąć od predecesora żadnego bydlęcia LustrMaz II 183.]

predecessor czyj (1): Iż ktoby według tego wysſzéy pomięnionégo porządku rozdawánia Stáróſtw/ ſwémi pieniądzmi ſummę po śmierći poſſeſſorá odłożył/ áby práwá ſwégo prȩdeceſſorá cále vżywał/ dokąd mu ſummá iego z ſkárbu zápłácona nie będźie. SarnStat 1203.

a. O królach [czyj] (1): Nád to ná tym zieźdźie ſczęśliwéy Koronáciiéy náſzéy/ rozbiéráiąc pewné ſławnéy pámięći Ianá Olbráchtá y Alexándrá Królów bráćiéy y proedeceſsorów náſzych Státutá [...] SarnStat 942.

Synonimy: przodek, uprzedzacz, uprzedziciel.

Cf ANTECESSOR

JDok