[zaloguj się]
[pdf]

PREDYKANT (3) sb m

e prawdopodobnie jasne (tak w pre-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N predykant predykantowie
G predykanta

sg N predykant (1). ◊ [G predykanta.] ◊ pl N predykantowie (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Kaznodzieja protestancki, pastor (3): Predykántowie bluźnią/ iż nie ieden ále trzey ſą iſtotni prawdźiwi Bogowie ReszPrz 91; [Tákći to Bog prowádzi/ iżeć potrzebá predykántá/ pothym ſłuchánia/ tedy będzie wiárá/ á z wiáry dobrey dobre życie GilPos 165].

W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy miejscowej (2): Heſuſius Krolewiecki nie dawny Predikánt/ ále iuż od Kſiążęćiá degrádowány/ piſze de Mathia Flacco Illyrio, iż trzymał y wierzył/ że duſzę cżłowiecżą nie Pan Bog/ ále Dyabeł ſtworzył. ReszPrz 76, 80.

Synonim: kaznodzieja.

JDok