[zaloguj się]
[pdf]

PREŁACTWO (2) sb n

prełactwo (1), prelactwo (1), [prałatstwo]; prełactwo Mącz; prelactwo OpecŻyw.

-ł- (1), -l- (1).

pre-, pra-; -łå- (2), [-ła-]; o jasne.

Fleksja
sg pl
G prełåctwa
A prełåctwo prałatstwa

sg G prełåctwa (1). ◊ A prełåctwo (1). ◊ [pl A prałatstwa.]

Sł stp: prełactwo, Cn, Linde brak.

1. [Godność, urząd prałata w kościele rzymskokatolickim:

W połączeniu szeregowym: wiemy [...]/ iákie koſcioły klaſztory murowáli/ płáty ná Biſkupſtwá/ práłátſtwá/ Opátctwá/ Mnichoſtwá/ Plebánie/ Wikárye/ Altáryſty / Proboſzcże/ Prebendarze etc. ſkupowáli GilPos 145.]

2. Przez analogię o godności kapłana w innych religiach (2):
a. W religii pogańskiej (1): Praesul, Prełat/ Biskup miedzi duchowieńſtwem á kápłány Márteſowi które Sálios zwano [...] Praesulatus, Stan á doſtoyność tego prełactwá/ biskupſtwo. Mącz 319b.
b. W judaizmie Starego Testamentu (1): A wy obycżaiem ſwietſkim przez prelátztwo chcecie ku mocy krolewſtwa przydz/ a to niemoże bytz OpecŻyw 95v.

MC