Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PROBLEMA

Następne hasło: PROBOJ »

PROBNY (2) ai

o jasne.

Fleksja

sg
m	N		f	N	probnå
m	A	probny	f	A

sg m A probny (1). ◊ f N probnå (1).

Sł stp brak, Cn s.v. kamień probny, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „proba” (2)
- 1. Od znacz. ‘egzemplarz próbny’ (1)
- 2. Od znacz. ‘zawartość metalu szlachetnego w stopie’; przen (1)

Przymiotnik od „proba” (2):

1. Od znacz. ‘egzemplarz próbny’ (1):

Wyrażenie: »probna sztuka« (1): Specimen, Okazánie/ probna ſztuká/ przikład/ ſpoſób. Mącz 404d.

2. Od znacz. ‘zawartość metalu szlachetnego w stopie’; przen (1): A ták rádzęć nie ſpuſzcżay ſie ná bláſk/ probny brántu/ boć więc śilna omyłká w tym cżáſem bywa/ á miey záwżdy porfirius przy ſobie ow cżarny kámyk co złotá probuią RejZwierc 19.

Cf [PROBOWNY]

ALKa