[zaloguj się]
[pdf]

PROCNIK (3) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N procnik procnicy
G procników

[sg N procnik.] ◊ pl N procnicy (3). ◊ [G procników.]

Sł stp brak, Cn s.v. procarz, Linde także XVIII w.

Żołnierz uzbrojony w procę; fundibularius Vulg, Cn; rorarius Mącz, Cn; funditor, fustibulator Cn (3): Leop Iudith 6/8; BielKron 113; Velites qui levissime omnium [sc. ferentariorum] armabantur, Vtacznicy/ procnicy/ v nas ſtrzelcy zową Mącz 478b; [bombardista protznyk Glosy III nr 58/1; y obtoczoné ieſt miáſto [Kir-Chareszet] od proczników y po wielkiéy częśći zburzoné. WujBib 4.Reg 3/25 (Linde)].

Cf PROCARZ, [PROCEWNIK]

AN