[zaloguj się]
[pdf]

RUINA (6) sb f

a jasne.

Fleksja
sg pl
N ruina ruiny
A ruiny
L ruinach

sg N ruina [w tym: forma lat. (1)] (2). ◊ pl N ruiny (1). ◊ A ruiny (1). ◊ L ruinach (2); -ach (1) SarnStat, -åch (1) RejAp.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. (Z)niszczenie, uszkodzenie [ruina – padnienie, też szkoda Mącz 361d; – obalenie, oburzenie; szkoda Calep; obalanie; szkoda; upadek, upad; walenie czego albo walenie się – ruina Cn] (4): IZ do wiádomośći náſzéy przychodźi/ żeby ſie ruiny záczynáć miáły w górách Zup Wielickich y Bocheńſkich/ tedy z Séymu tego wyſzlemi Komiſsarze/ áby zá ich rewizią opátrzono to było SarnStat 393, 393.

[ruina czego: Item ruina zamku krzepickiego, że się dwie stronie zamku z gruntu aż do wierzchu porysowały LustrKrak II 3.]

Szereg: »szkoda i ruina« (2): będźiem poſyłáć przy Podſkárbim Komiſsarze co dwie lećie/ [...] którzy iurati ſpuśćiwſzy ſie ná doł/ máią doglądáć/ iákoby w Zupách ſzkodá/ y ruina nie byłá/ y pericula praeſentia et futura były opátrzoné. SarnStat 339 [idem: ruiná] 393.
2. Obiekt zniszczony (2):
Szereg: »ruina a miejsce opustoszałe« (1): gdyż o thym ſłychamy y widamy/ iż w tákich ruinach á w tych mieyſcach opuſtoſzáłych owi dyabełkowie co ie latáwcámi zowiemy [...] tám poſpolicie rádzi mieſzkáią y przebywáią. RejAp 148.
Przen [czego] (1): A iáko możny krol [tj. Bóg] pobudowawſzy ty ruiny ſkáżonego ſercá náſzego/ ſam w nim vcżynił ſobie wdzięcżne páłace á mieſzkánie ſwoie LubPs Z4.

Synonimy: 2. rozwaliny, rum.

LW