[zaloguj się]
[pdf]

PROSTOWAĆ SIĘ (2) vb impf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w prostować).

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 prostują się
conditionalis
pl
3 subst by się prostowały

praes 3 pl prostują się (1). ◊ con 3 pl subst by się prostowały (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: prostować się od kogo.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Kierować się, zwracać się w jakąś stronę; przen (2): Od Iehowy kroki cżlowiecże proſtuią ſię [disponuntur] BudBib Ps 36/23.

prostować się na co (1): Aby oświećiło [słońce, tj. Bóg] te/ ktorzy w ćiemnośćiách/ y w ćieniu śmierći śiedzą: áby ſię proſtowáły nogi náſze/ na drogę pokoiu. LatHar 46.

Formacje współrdzenne cf PROSTOWAĆ.

ALKa