[zaloguj się]
[pdf]

PROŚCINKA (1) sb m [i może f]

Fleksja

N sg prościnka.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Dem. od 2. „prościna”:
1. [Odznacz. ‘człowiek nieuczony’: proſtak/ et dimin: proſtaczek/ Item, proſćiná/ et dimin: proſćinká/ Homo simplex, ignarus, ignavus, stolidus, stupidus, rudis. Volck Ttt2v.
2. Od niezaświadczonego u nas znacz. ‘człowiek znajdujący się na niskim szczeblu w hierarchii społecznej’:

W przeciwstawieniu: »prościnka ... bogaty«: Niechże lichy prośćinká/ ſwą prawdę vdáie/ A bogáty ſwé fałſzé/ wnet prawdá zá iáie. GosłCast 70.

Synonim: 1. prostaczek.

ALKa