[zaloguj się]
[pdf]

PROZNOMOWNOŚĆ (9) sb f

proznomowność (6), prożnomowność (3); prozno- CzechRozm, WujNT (5); prożno- Mącz (2), CzechEp.

Wszystkie o jasne.

Fleksja
sg pl
N prożnomowność
G prożnomowności proznomowności
D proznomowności
inne sg a. pl G - proznomowności

sg N prożnomowność (2). ◊ G prożnomowności (1). ◊ D proznomowności (1). ◊ pl G proznomowności (3). ◊ sg a. pl G proznomowności (2).

Sł stp brak, Cn: próznomowność, Linde XVII w.

Wielomówstwo, nadmierna gadatliwość, pustosłowie (9): Mącz 475b; CzechEp 102; Ano koniec przykázánia ieſt miłość z czyſtego ſercá/ y ſumnienia dobrego/ y wiáry nieobłudney. Od ktorych niektorzy odſtrzeliwſzy ſię/ odwroćili ſię ku proznomownośći/ chcąc być náuczyćielmi zakonu/ nie rozumieiąc áni co mowią/ áni o czym twierdzą. WujNT 1.Tim 1/6, s. 732 marg, 2.Tim 2/16, s. 737 marg.

proznomowność czyja (1): Ia zániechawſzy długiey ich proznomownośći/ ná twoy to rozſądek iáko wiernego przypuſzcżam/ godzili ſie też ludziom omylnym wykłády takie ſobie zmyſláć/ ktore ſą przećiwne ſłowu Bożemu? CzechRozm 25v.

W połączeniach szeregowych (2): Vaniloquium et Vaniloquentia, Próżna mowá/ prożnomowność álbo wſzetecznomowność. Mącz 475b; Każe mu [św. Paweł Tymoteuszowi] ſię ſtrzedz ſporow y proznomownośći y głupich gadek zakonnych. WujNT 2.Tim 2 arg.

Synonimy: wielomowienie, wielomowność, wielomowstwo.

ZCh