[zaloguj się]
[pdf]

PRYSNĄĆ (2) vb pf

Fleksja
praet
sg
3 m prysnął
impersonalis
fut pryśnie się

fut 3 sg pryśnie (1). ◊ praet 3 sg m prysnął (1). ◊ [impers fut pryśnie się.]

Sł stp brak, Cn s.v. pryskam, Linde XVII – XVIII w.

1. Wyrzucić, rozrzucić krople (1):

[prysnąć czym naprzeciw komu: Bo gdy ſię tą wodą chrzſtu świętego naprzećiw iemu [diabłu] priſnie [...]/ to prawa święcona woda iemu będzie UstKościel 59.]

a. Wydalić z siebie przez rozwolnienie (1): Tego ruſzy ſumnienie [tj. czuje potrzebę naturalną]/ máca gdzie co ſpráwić. On ſie k niemu porwawſzy/ o ſtoy ſpádnieſz z gory/ Ale pocżkay iże cie dowiodę do diury [!]. Przywiodł go do poduſzek/ tákże przez nie pryſnął RejFig Aa4.
2. O koniach: kichnąć, parsknąć (2): Też ná ochffát á owſzém wodny ták vczyń: pomáży wędzidło łáynem człowieczym/ á włoż go w vſtá koniowi/ záćiśniż mu mocnie Nozdrze/ áże pryśnie SienLek 168; [przewlecż wędzidła przez ſwieże łay⟨no cżło⟩wiecże/ a włoż koniowi w vſta y zatul ⟨no⟩zdrze aż pryſnie. SprLek B2v].

Formacje współrdzenne cf PRYSKAĆ.

MPi