![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: 2. RUMIENIEC | Następne hasło: [RUMIENIEĆ SIĘ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
RUMIENIEĆ (2) vb impf
Oba e jasne.
Fleksja
| inf | rumienieć | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| sg | ||
| 3 | rumienieje | |
inf rumienieć (1). ◊ praes 3 sg rumienieje (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.
Znaczenia
Nabierać czerwonego koloru (2): Exoritur illi color ex temporibus, Pocżina rumienieć. Mącz [269]a; pierwſzé zákáżenié z zápalenia wilgośći przychodźi/ s kąd kreẃ názbyt rumienieie/ zową ią Látinowie Cholera SienLek Vuu2v.
Formacje współrdzenne cf RUMIENIĆ.
JR