[zaloguj się]
[pdf]

PRZEBIERAĆ SIĘ (1) vb impf

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 przebierå się
praet
sg
3 n przebierało się

[praes 3 sg przebierå się.] ◊ praet 3 sg n przebierało się.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. przebrać.

Być na wyczerpaniu, brakować; exhauriri Cn: [W tych górach jest obyczaj, iż się sól często przebiera, a kopacz skoro na hałdę albo na kamień przez sól się przebije, tedy odchodzi. LustrKrak II 123.]

Bezpodmiotowo:

~ przebiera się kogo, [czego]: od tego Papieżá [Melcydesa] iuż dáley przeſtano męcżyć álbo zábijáć Papieżow/ y Krześćian mordowáć ták bárzo. Abowiem iuż było wiele miaſt y wśi ſpuſtoſzáło/ ludzi y dzyeći przebieráło ſie prze wielkie á nie ludzkie okrucieńſtwo Ceſárzow. BielKron 155; [A też ten gaj w starostwie przedeckim nie jest, tylko na leżące drwa, których się już barzo przebiera. LustrWpol II 188].

[Fraza: »[gdzie] nigdy nie przebiera się [komu]« = ma w obfitości: Iáko ſie ná świećie o chleb nie fráſuie/ Swobodną myśl w ſwey głowie iáko záwſze czuie. Iáko ſie mu w domeczku nigdy nie przebiera/ A dłużnik nań drzwi iego częſto nie otwiera. ZbylPRozm G2.] ~

Synonimy: brakować, »nie dostawać«.

Formacje współrdzenne cf BRAĆ SIĘ.

MN