Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZECHERA

Następne hasło: PRZECHĘDOŻAĆ »

PRZECHERKA (5) sb m

przecherka (3), przechorka (1), przechyrka (1); przecherka RejZwierz, PaprPan (2); przechorka RejRozm; przechyrka GroicPorzRej.

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	przecherka
A	przecherkę	przechyrki
I	przechorką

sg N przecherka (1). ◊ A przecherkę (2). ◊ I przechorką (1). ◊ pl A przechyrki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: przecherka.

Znaczenia

Dem. od „przechyra” (5)

Dem. od „przechyra” [z neutralizacją funkcji deminutywnej] (5): Vprzedzil dworak proſtaka Ziemianina onego zewſi nieboraka Czo teſz to chczial przechorką bicz RejRozm 402; Ale naydźie tu nań [na nierzetelnego sędziego] winę y kaźń známienitą/ Bowiem táki naywięcey Rzecz pſuie poſpolitą. Bá y ná owe przechyrki co Práwo nicuią/ Przed ktoremi by przed Sępy vbodzy dudkuią. GroicPorzRej C3v; RejZwierz 58; (nagł) Borkowſki ſędzia grocki Kámieniecki. (–) RAd tu vyrzę przecherkę co go przemędruie/ Y práwnego co mi go też przedyſputuie. PaprPan Bb, N3v.