« Poprzednie hasło: PRZECZYTAN | Następne hasło: PRZECZYTANY » |
PRZECZYTANIE (10)sb n
Pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne, końcowe e pochylone.
sg | |
---|---|
N | przeczytanié |
G | przeczytaniå |
L | przeczytaniu |
sg N przeczytanié (1). ◊ G przeczytaniå (6); -å (3) CzechRozm (2), CzechEp, -a (1) SkarŻyw, -(a) (2). ◊ L przeczytaniu (3).
Sł stp brak, Cn s.v. wartowanie w księgach, Linde brak.
przeczytanie kogo [= czyjego tekstu] (1): A po przeczytániu zakonu y prorokow/ poſłáli Arcybożniczy do nich/ mowiąc: Mężowie bráćia/ ieſli maćie v śiebie ſłowo nápominánia do ludu/ powiedzćie. WujNT Act 13/15.
przeczytanie czego (6): Ale ieſliby ſye im [krakowianom] theż przydáło Sądownym poſtępkiem Spráwiedliwoſći dochodźić/ [...] [niech sięgną po ten napisany Porządek] áby ty ſpráwy ſądowne po przeczytániu ich łácwiey rozumieli GroicPorz C2v; CzechRozm A2v, 202v; oto odſyłam káżdego/ y X⟨iędza⟩ K⟨anonika⟩ ſámego do przecżytánia opiſánego żywotá Frideriká 2.Ceſárzá/ ktory naydźie káżdy opiſány w Neápolitáńſkiey Hiſtoryey CzechEp 400; ActReg 127; WujNT Act 13/15.
JR