[zaloguj się]
[pdf]

PRZEFRYMARCZYĆ (3) vb pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne.

Fleksja
inf przefrymarczyć
praet
sg
3 m przefrymarczył
f przefrymarczyła

inf przefrymarczyć (2). ◊ praet 3 sg m przefrymarczył (1). [f przefrymarczyła.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Wymienić z kimś na coś innego [co] (2):

przefrymarczyć za co (1): Nuż też wołká ſthárego álbo iákiego podroſłego możeſz zá młodego przefrymárcżyć RejZwierc 108v; [Było w tej wsi wójtowstwo, ale królowa nieboszka stara przefrymarczyła za insze imienie LustrMaz I 85; AktaSynod IV 97].

Szereg: »abo kupić, abo przefrymarczyć« (1): dla tego/ iż Winnicę v Nábotá poddánego ſwego/ ábo kupić/ ábo przefrymárczyć [vel emere a Nabotho, subiecto sibi, vel comutare] chćiał ModrzBaz 48v.
2. Zmienić, przekształcić [co] (1):

przefrymarczyć co na co (1): Tákże rozumiey y o D/ ktore on [ten, kto przepisywał] ná T. przefrymárczył. BudNT b5v.

[Zwrot: peryfr. »żywot z śmiercią przefrymarczyć« = umrzeć: Tegoż też roku 1381. według Miechouiuſſá/ Olgerd Gediminowic Xiądz Litewſki/ w zeſzłey ſtárośći ták częſtym á ſrogim y gwałtownym Pruſkim naiázdom mężnie odpieráiąc żywot z ſmierćią przefrymárczył StryjKron x3v (Linde).]

Synonimy: 1. przefurmanić, wymienić, zamienić.

Formacje współrdzenne cf FRYMARCZYĆ.

RS