« Poprzednie hasło: PRZEJEDNAN | Następne hasło: PRZEJEDNANY » |
PRZEJEDNANIE (11) sb n
Pierwsze i drugie e oraz a jasne; końcowe e z tekstów nieoznaczających é oraz -é.
sg | |
---|---|
N | przejednani(e) |
G | przejednaniå |
D | przejednaniu |
A | przejednani(e) |
I | przejednani(e)m |
L | przejednaniu |
sg N przejednani(e) (2). ◊ G przejednaniå (2). ◊ D przejednaniu (2). ◊ A przejednani(e) (1). ◊ [I przejednani(e)m.] ◊ L przejednaniu (4).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.
przejednanie czyje [= przez kogo udzielone] (2): iż po przeiednániu Dawidá oycá ſwego/ Abſolom vproſił ſie v oycá áby mogł do Ebronu iecháć CzechRozm 138, 138.
przejednanie czyje [= komu udzielone] (1): A ták gdzieby ták napiſano było/ á ná końcu/ ábo á cżterdźieſtego roku po przeiednániu Abſolomowym Krolá/ tedybym y ſam ná to zezwolił żeby omyłká byłá/ y ſłuſznieyby z Iozeffá mogłá być nápráwioná CzechRozm 138.
przejednanie z kim (1): K temu ſam Pan Chriſtus ieſt pośrzednikiem odkupienia y przeiednánia z Bogiem: iż on ſámego śiebie dał okupem zá wſzytki WujNT 723.
Synonimy: 1. przeproszenie; 2. pojednanie, pozyskanie, zjednanie.
Cf PRZEJEDNAĆ
RS