[zaloguj się]
[pdf]

PRZEKĄSIĆ (2) vb pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja
inf przekąsić
praet
sg
1 m przekąsiłem
3 m przekąsił
f przekąsiła

[inf przekąsić.] ◊ fut 3 sg przekąsi (1). ◊ praet [1 sg m przekąsiłem. ◊ 3 sg m przekąsił.] f przekąsiła (1).

Sł stp brak, Cn s.v. przekęsuję czego; przekęsuję; przełknąć, Linde także XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Przegryźć zębami; lanire dentibus, mordere, morsicare Cn [co] (2): Vbogi lew pocżął ſtękáć. Myſz to ſłyſząc przybieżáłá/ A lwá bárzo żáłowáłá: [...] Wnet ſie ku śidłu rzućiłá/ A on powros przekąśiłá BierEz M4v.
[Przysłowie: kto iądro chce z ieść/ muśi orzech przekąśić. BusLic 30v.]
Przen (1):
[Zwrot: »przekąsić na poły«: Smierć przekąśiłem ná poły: świátu vśiadłem ná gárdle: Xiążę tego świátá wygnałem z dźiedźiny náſzey BzowRóż 91, 98.]
a) Cedzić słowa; fringultire Cn [co] (1):
Zwrot: »na troje przekąsić«: Bo wnet tępego á boiáźliwego vźrzyſz gdj co chce poważnego mowić áliśći on piętą wierći/ pálce ſkubie/ brodę muſzcże/ [...] á káżde ſłowko ná troie przekąśi. RejZwierc 19v.
2. [Zjeść niewiele, skosztować; praegustare, praesumere Cn: ⟨...fuerit⟩ pregustata przekąſzij TomZbrudzBrul Ex 22/31.

przekąsić co: dziękujęć barzo, żeć nie ciężko ze mną mówić, jednobyś już podobno przyzwolił co przekąsić. (–) Tak jest. (–) Gospodyni, nagotuj co gościowi jeść PismaPolit 477.

Przen:
Zwrot: »trochę przekąsić nauki«: Siłá ten ma nád ine/ ktory choć trochę przekąśil náuki. PlutBBud B4v (Linde).]

Synonimy: 1. przegryźć; 2. posmakować, skosztować.

Formacje współrdzenne cf KĘSAĆ.

JR