[zaloguj się]
[pdf]

PRZEKINIENIE (1) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja
sg
N przekinieni(e)
G przekinieniå
A przekinieni(e)
L przekinieniu

sg [N przekinieni(e).] ◊ G przekinieniå. ◊ [A przekinieni(e). ◊ L przekinieniu.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przejście na stronę wroga; oderwanie się: [przekinienie/ Defectio. Volck Ttt4a.]

przekinienie od kogo do kogo: StryjKron 477; [O [...] przekinieniu Xiążąt Siewierſkich od Wielkiego Xięſtwá Litewſkiego do Moſkiewſkiego Xiędzá StryjKron 663].

[W przeciwstawieniu: »przekinienie ... poddanie«: iż co miał nápiſáć defectionem, odrzucenie álbo przekinienie Sláchty y Miaſt Pruſkich od Krzyżakow/ á poddánie w moc y w obronę Káźimirzowi/ [...] nápiſał/ [...] StryjKron 626.]

Szeregi: [»odrzucenie albo przekinienie«: StryjKron 626 cf W przeciwstawieniu.]

»odstanie i przekinienie«: Ciągnęli potym do Połocká Skirgáiło z Witołtem/ ktorego zá krotki czás dobywſzy ſwowolnych/ y tych ktorzy byli przyczyną woyny y zdrády/ álbo odſtánia y przekinienia od Iágełá do Andrzeiá/ mieczem ná gárdle y ná máiętnośćiach ſkaráli StryjKron 477.

Synonim: przeście.

Cf PRZEKINĄĆ

JR