« Poprzednie hasło: PRZEŁGAĆ SIĘ | Następne hasło: PRZEŁKNIENIE » |
PRZEŁKNĄĆ (5) vb pf
e jasne.
inf | przełknąć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przełknął |
imperativus | |
---|---|
sg | |
1 | niech przełknę |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | bych przełknął |
inf przełknąć (1). ◊ fut 3 sg przełknie (2). ◊ praet 3 sg m przełknął (1). ◊ imp 1 sg niech przełknę (1). ◊ [con 1 sg m bych przełknął.]
Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVIII w.
przełknąć co (2): powáliwſzy koniá/ gębę mu roźdźieẃ/ á śięgni mu oną laſką spácześiámi w gárdło/ poćiéray po ſtronách iż mu ſye pryſzcze sprzepukáią/ pothym mu wléy on oſtátek poléwki w gąrdło [!]/ iże ią przełknie SienLek 169v; [[Godwinus] wziął ſztukę chleba/ y rzekł: Bodaybych tego chlebá nie przełknął/ á im był vdawion. Y ták ſię ztáło: chcąc przełknąć/ zoſtáł chleb w gardle iego/ y vdawiony ſkonał. SkarŻyw 44 (Linde)]. Cf Zwrot.
W połączeniu szeregowym (1): Vorago patrimonii, Przełykacz oyczizny ſwey/ ten który máyętność ſwą przełknął/ przepił/ vtráćił. Mącz 507d.
Formacje współrdzenne cf ŁYKAĆ.
Cf PRZEŁKNIENIE
SBu