[zaloguj się]
[pdf]

PRZEMOREK (1) sb m

przemorek a. przemorki pl t.

Fleksja

A pl przem(o)rki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) – XVII w.

Dem. od „przemor” ‘głód’:

W przeciwstawieniu: »rozkoszy ... przemorki«: Toć ieſt nawiętſzy Rycerz/ moie miłe corki/ Odiąć ćiáłu roſkoſzy/ á wytrwáć przemorki. BielSjem 31.

KO