« Poprzednie hasło: PRZEMORZONY | Następne hasło: PRZEMORZYĆ SIĘ » |
PRZEMORZYĆ (1) vb pf
e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w prze- oraz morzyć).
Fleksja
inf | przemorzyć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przemorzył |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by przemorzył |
[inf przemorzyć.] ◊ praet 3 sg m przemorzył. ◊ [con 3 sg m by przemorzył.]
Sł stp brak, Cn s.v. morzę kogo głodem, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Przegłodzić; esurire facere PolAnt; compescere a. comprimere fame, inferre famem, perducere ad famem Cn [kogo, co (żywotne)]: [a day [koniowi] cztyrzi krocz na dzień po trzi przigarſn ⟨...⟩ razem, by trzewa nie zaſchły/ bo by koń przegrał gdy by gi przemorził SprLek [E3]v; trzeba ptaká przemorzyć/ áby tym ochotniej gonił Cresc 1571 615.]
W przeciwstawieniu: »przemorzyć ... nakarmić«: A (ták) [Bóg] trapił ćię y przemorzył ćię [afflixit te, et esurire fecit te]/ á (potym) nakarmił ćię mánną BudBib Deut 8/3.
Szereg: »trapić i przemorzyć«: BudBib Deut 8/3 cf W przeciwstawieniu.
Formacje współrdzenne cf MORZYĆ.
KO