Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZEMORZYĆ

Następne hasło: PRZEMOWA »

PRZEMORZYĆ SIĘ (4) vb pf

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w prze- oraz morzyć).

Fleksja

inf	przemorzyć się

plusq
	sg
3	m	był się przemorzył

inf przemorzyć się (1). ◊ fut 3 sg przemorzy się (1). ◊ plusq 3 sg m był się przemorzył (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. przemorzyć.

Znaczenia

1. Przegłodzić się (3)
2. Zbytnio się zmęczyć (1)

1. Przegłodzić się (3): Zoraw iż śię był przemorzył/ Około miſy záchodził: Z dobrą wolą ieść pokuſzał BierEz N3, M2; Bogaczá więc ſſczkawká minie Kiedy go teſkno od ſkrzynie Od onych miłych pieniędzy Co ich ſnadz názbierał w nędzy Bo czáſem by ſie przemorzyć Tedy więc worká dołożyć RejRozpr E3v.

[Przysłowie: Smáczniey ié [!] ktory ſię przemorzy. SkarKaz 231a (Linde s.v. przemorzyć).]

2. Zbytnio się zmęczyć (1): Pirwſza przicżyna [pragnienia] izſt [lege: ieſt] zemglenie ciała ktore bywa z wyniſzcżenia ſyły w cżłonkach/ iako gdy ſie kto barzo przemrozy [lege: przemorzy, lekcja: przemrozi mniej prawdopodobna]. GlabGad Gv.

Formacje współrdzenne cf MORZYĆ.