przenajęcie czyje [= kto został przenajęty] [w tym: G sb (3), pron poss (1)] (4): Znowu ſie zebrał [Kiejstut] ná Krzyżowniki/ poráżon od nich/ á od Komendatorá z Bártenſteynu poiman drugi raz/ też rychło przes przenáięćie ſtrożow vćiekł. BielKron 376v, 325. Cf Wyrażenie przyimkowe.

W połączeniach szeregowych (2): Grzeſą przełożeny y wſſyſcy poſpolicie/ ktorzy phalſziwą prziſięgą/ nieſprawiedliwe/ [! zbędny przecinek] zapyſy/ liſty/ potwarzą/ omową/ zawyſczą/ domyſlem/ podeyrzenym/ naprawą/ przenaięczym/ ſkazanym/ ſſulbrifem falſzywym ſwiatczą przeciw bliznemu ſwemu. SeklKat M2v; RejZwierc 76.

W przeciwstawieniu: »moc ... przenajęcie« (1): Bo s tego przychodziły ony ſrogie walki/ dziwne mordy/ iádowithe krwie rozlania/ naiázdy/ trućiny/ dziwne ſmierći/ ſrogie onych pięknych á ſławnych miaſt zburzenie/ bo ieſli nie mocą tedy chytroſcią/ ogniem/ ábo iákim przenáięciem. RejZwierc 76.