[zaloguj się]
[pdf]

PRZEPOMOŻENIE (1) sb n

Fleksja

G sg przep(o)m(o)ż(e)niå.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przepomódz.

To, na co kogoś stać, możliwość:
Wyrażenie przyimkowe: »według przepomożenia sw(oj)ego«: [Franek niema zadnego dzialu przy Matzku bratku swogim, any ssiostry niemagią; bo iusz matka za swoyego dobrego zdrowia gest ge odprawie[la], Hane y Magdalene, wedlug przepomozenia swogego. ProtokWoźnik 1575 nr 151.]
~ Szereg: »według majętności i przepomożenia«: áżby [rycerskiego stanu człowiek] pierwey przed Krolem Iego Mośćią [...] okazał ieśliż vmie to co iego rycerſkiemu ſtanowi należy/ álboż vſárſką/ álboż ráytárſką/ álboż kozácką/ lub też y pieſzo/ káżdy wedłuk máiętnośći y przepomożenia ſwego GrabPospR K3. ~

Synonim: możność.

Cf PRZEMOC

SBu