« Poprzednie hasło: PRZESŁYSZEĆ | Następne hasło: [PRZESMRODZIĆ] » |
PRZESŁYSZENIE (2) sb n
Pierwsze oraz drugie e jasne; końcowe e z tekstów nieoznaczających pochyleń.
sg | |
---|---|
N | przesłyszeni(e) |
G | przesłyszeniå |
D | przesłyszeniu |
A | przesłyszeni(e) |
sg [N przesłyszeni(e).] ◊ G przesłyszeniå (1). ◊ [D przesłyszeniu.] ◊ A przesłyszeni(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przesłyszeć.
[przesłyszenie czego: nyech iego M. raczi zeſlacz obermana iednego, a my teſſch drugego kv przeſliſzenyv, y zamknyenyv rzeczi ZapWpolActCon 1537 9/97v; ListyPol II 1549/415; jest petycyj wielu set ludzi przesłyszenie i za nimi przyczyny. AktaSejmikPozn 1590/120.]
przesłyszenie czyje [= kto wysłuchuje] (1): iż gdy niektórzy o nieiákié złé vczynki/ álbo wyſtępki przed nas do przeſłyſzenia náſzégo bywáią wyzwáni/ tedy álleguią Pány álbo ſwé przełożoné SarnStat 580.
Cf PRZESŁYSZEĆ
ALKa