[zaloguj się]
[pdf]

RZECZNICZY (2) ai

e prawdopodobnie jasne (tak w 1. rzecznik).

Fleksja
sg
mNrzeczniczy
Grzecznicz(e)go

sg m N rzeczniczy (1). ◊ G rzecznicz(e)go (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „1. rzecznik” ‘obrońca, pełnomocnik’ (2): Oratorius – Rzeczniczi, Posłowy. Calep [740]a.
a. Należący do rzecznika (1): Kmieć vbogi gdy ſpráwę miał/ [...] wźiął cielcá tłuſtego/ Szedł do domu rzecżnicżego. BierEz Sv.

Cf RZECZNIKOW

JR