« Poprzednie hasło: [PRZEWAŁ] | Następne hasło: PRZEWARKA » |
PRZEWARA (9) sb f
e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); oba a jasne.
sg | pl | |
---|---|---|
N | przewara | przewary |
G | przewår | |
A | przewarę | przewary |
I | przewarą |
sg N przewara (2). ◊ A przewarę (2). ◊ I przewarą (1). ◊ pl N przewary (2). ◊ [G przewår.] ◊ A przewary (2).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
- 1. To, co przywarło do garnka podczas gotowania; przen
(8)
- a) Przywara, wada (7)
- b) Grzech pierworodny (1)
- 2. Warzenie piwa; przen (1)
przewara do czego [= właściwa czemu] (1): Abowiem tá [chciwość, zachłanność] gdzie iuż ieſt nie ma w ſobie miáry/ Owſzem záwżdy to do niey ſą ſzpetne przewáry. Iż im więcey przybiera tym záwżdy mniey miewa HistLan E4.
przewara w kim (1): Bo to dawna przewara w cżłowiecżym narodzie Iż każdy w ſzcżęſciu buien a krotek w przygodzie RejJóz K6v.
[przewara czyja [= czego (= skąd pochodząca)]: jeszcze i w tobie to obaczam, moj miły brácie, żeś jeszcze onych przewar świátá niczemnego pełen, ktoreć tak zámuliły słyszenie twoje, że nie możesz práwie usłyszeć áni zrozumieć słowom Páná twojego LubWiryd 43.]
Cf PRZYWARA
MPi