« Poprzednie hasło: 1. RZECZNY | Następne hasło: RZECZOMOWCA » |
2. RZECZNY (57) ai
-é- (9), -e- (3); -é- Oczko, KochTarn, SarnStat (2); -é- : -e- Mącz (5:3).
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | rzéczny | f | N | rzécznå | n | N | rzéczné |
G | G | rzéczn(e)j | G | rzéczn(e)g | ||||
A | A | A | rzéczné | |||||
I | I | rzéczną | I | |||||
L | rzécznym | L | rzéczn(e)j | L |
pl | ||
---|---|---|
N | m an | rzéczn(e) |
subst | rzéczné | |
G | rzécznych | |
A | m an | rzéczn(e) |
subst | rzéczné | |
L | rzécznych |
sg m N rzéczny (10). ◊ [L rzécznym.] ◊ f N rzécznå (10). ◊ G rzéczn(e)j (3). ◊ I rzéczną (1). ◊ L rzéczn(e)j (2). ◊ n N rzéczné (3); -é (1), -(e) (2). ◊ G rzéczn(e)go (1). ◊ A rzéczné (1). ◊ pl N m an rzéczn(e) (2) [cum sb: raki]. subst rzéczné (8); -é (1), -(e) (7). ◊ G rzécznych (5). ◊ A m an rzéczn(e) (4) [cum sb: raki]. subst rzéczné (3); [-é], -(e) (3). ◊ L rzécznych (4).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
W połączeniu szeregowym (1): Ripa brzeg rzecżny/ ſtáwowy y ieźierny. KlonFlis H5v.
»brzeg rzeczny« = ripa Miech, Mącz, Cn; margo fluminis Mącz, Cn (6): MiechGlab 77; Ripa, Brég [!] á zwłaſzczá rzéczny/ to yeſt ciekącey wody. Mącz 356c, 199d, 210a; KlonFlis Fv marg, H5v; [Zábá ſzczurká ná brzegu rzecznym obaczyłá/ O tym iákby go zgubić pilniuchno myśliłá. PaprKoło T (Linde)].
[»rzeczne głębokości«: RYbitw wędę zárzućił w rzeczne głębokośći/ Aby ſobie doſtał ryb nędznik ku żywnośći PaprKoło Iv (Linde).]
»łożysko rzeczne« = koryto Eufratu, nazywanego Rzeka (1): Y będzie: że w on dzień poráźi Pan od łożyſká rzecżnego [ab alveo fluminis] áż do ſtrumieniá Egipthſkiego Leop Is 27/12.
»nurt rzeczny« (1): Drudzy [bohaterowie mitologiczni z żalu] w drzewá/ drudzy ſię w źiołá przewierzgnęli [...]/ Drudzy ſię też rośćiekli w byſtre nurty rzecżne. KlonŻal B2.
»powodź rzeczna« (1): Bráćia moi omylili mię iáko potok/ á vpłynęli iáko powodz rzecżna [sicut aqua cum impetu fluens]. BudBib Iob 6/15.
»rzeczne progi« = wodospady, katarakty (1): ieſli wam nie otworzę progow niebieſkich [cataractas caeli] (marg) Rozumiey nie o progach co v drzwi/ ále o rzecżnych progach z ktorych wodá z wyſocża zwielkim ſzumem zpada [...]. (–) BudBib Mal 3/10.
»rzeczne wchody« = miejsce, w którym rzeka wpada do morza; ujścia rzek (1): [Ksant, który obiecał wypić morze, mówi do Samijczyków:] Ale pierwey niżli mam pić/ Ma to moy Sámpierz opráwić. Niechay záwrze rzecżne wchody/ By nieſzło nic w morze wody BierEz D4v.
»woda(-y) rzeczna(-e)« [szyk 5:1] (6): Ziele y korzenie ſkraiawſzy: warz w rzecżney wodzie FalZioł V 74v, V 63v, 93; BibRadz Iob 40/18; SienLek 119; Oczko 8.
W charakterystycznych połączeniach: rzeczne głaziki, kamyczki.
W połączeniach szeregowych (2): Sadło kożdey riby/ morzkiey, rzecżney, ſtawowey, y z kądkolwiek będzie, Gdy roſpuſci oleiem/ [...] cżyſci ocży od zaćmienia FalZioł IV 45b, IV 44b.
»rzeczna żaba« = Rana esculenta L. (Rost); płaz z rodziny żab właściwych (Ranidae); żaba wodna (1): Na bolenie zębow, wodą rżecżney zaby warzonej dobrze vſta wymywać/ tedy boleſć przeſtawa. FalZioł IV 15c.
»(i) rzeczny, (i) stawowy« (5): TA riba [kiełb] ieſt mała rzecżna y ſtawowa FalZioł IV 43a, IV 41a, d, 42a; BielKron 284. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.]
ECB