| « Poprzednie hasło: PRZEWLEC | Następne hasło: PRZEWLECZENIE » |
PRZEWLEC SIĘ (6) vb pf
Pierwsze e jasne; inf z tekstu nieoznaczającego é; w fut o jasne, e prawdopodobnie jasne (tak w przewlecze); w praet f i con m pers e jasne; w praet m prawdopodobnie o pochylone (tak w wlókł).
| inf | przewlec się |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | przewlókł się |
| f | przewlekła się | |
| n | przewlokło [ | |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by się przewlekli |
inf przewlec się (1). ◊ fut [1 sg przewlokę się.] ◊ 3 sg przewlecze się (2). ◊ praet 3 sg [m przewlókł się.] f przewlekła się (1). n przewlokło [się] (1). ◊ con 3 pl m pers by się przewlekli (1). ◊ [part praet act przewl(o)kszy się, przewl(o)kwszy się.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przewlec.
przewlec się komu (2): A iuż ſie wam przewłecze [!] podobno odprawa RejJóz M8v; á proſzę/ áby to piſánie moie/ ktore mi niewiem iáko [się] przewlokło/ v W.M. mego Mćiwego Páná mieyſce miáło. ReszList 188.
przewlec się do kiedy (1): Extractum certamen usque ad noctem, Aſz ſie do noci bitwá prezwliekłá [!]. Mącz 462a; [BielKron 1597 588].
Z określeniem długości czasu: ták y dobrodźieyſtwo/ choćia máłé/ y powſzednie będźie/ ieſli záraz ſie ſtáwi/ ieſli y godźiny czáſu nie przewlecze [się]/ wdźięcznieyſzé będźie SenekaGórn 64.]
przewlec się w co: Byle ſie koń popráwił/ tedy ſie powlokę/ Tylko niewiém przez ten czás wco [!] ſie więc przewlokę. Albertus [E2]. Cf Zwrot.
Synonim: przedłużyć się.
Formacje współrdzenne cf 1. WLEC.
EB