[zaloguj się]
[pdf]

PRZYBYTNY (2) ai

Fleksja
sg
mNprzybytny fNprzybytnå
pl
N subst przybytn(e)
A m pers przybytn(e)

sg [m N przybytny.] ◊ f N przybytnå (1). ◊ pl [N subst przybytn(e).] ◊ A m pers przybytn(e) (1).

Sł stp brak, Cn s.v. przybytek; poza tym w innym znaczeniu, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. przybyty.

1. Obecny, znajdujący się gdzieś; praesens Cn (2):

przybytny na czym (1): Abowiem wyznawáią [hugenoci] [...] że prawdźiwe Ciáło/ y pradźiwa [!] Kreẃ Chriſtuſowá ná Wiecżerzy Páńſkiey prawdźiwie y iſtotnie przybytna ieſt WujJud 173.

W przeciwstawieniu: »przybytny ... niebytny« (1): iáko y męká Páńſka [...] nietylko zá żywe byłá/ ták przybytne/ iáko y niebytne/ ále y zá vmárłe/ y zá wſzyſtek świát. WujJud 239.

[Szereg: »przybytny a obecny«: Zoſtáwił oto y vſtáwił ten Sákráment/ w ktorym on ſam przybytny á obecny ieſt WujPosN 1584 I 219 (Linde s.v. przybyty).]
2. [Dodatkowy, może zewnętrzny: Ten ieſt chleb ktory zniebá zſtąpił/ nie zźiemie [...] te przybytne rzecży/ chlebá y winá nic inſzego nie ſą/ iedno zaſłony nieiákie y zákryćia wewnątrz ſię táiącego P. Iezuſa Chriſtuſa. SokołSigon D4v.]

Synonimy: 1. obecny, przytomny.

Cf NIEPRZYBYTNY, PRZYBYTNI

LWil