Dem. od „przyczyna”, często z odcieniem lekceważenia: nieważna, też nieprawdziwa;
caus(s)ula Mącz, Calep, Cn; ratiuncula Mącz; causa, momentum Modrz; occasiuncula Calep (17):
Caussula, pro parva caussa, Prziczinká. Mącz 10d,
42d,
347c;
lecż przedſię niewiáry ſwey tymi winnikámi/ tych dwu nieſłuſznych przycżynek/ záſłonić nie mogą. CzechRozm 198v;
Calep 175b,
[721]a.
W połączeniu szeregowym (1): A naprzod o tych/ ktorzy pod pokrywką Práwá/ ſzcżęśćia/ kontráktu/ ſłowá oboiętnego/ wykłádu wyſzpoconego/ prace/ dobrodźieyſtwá/ przycżynki iákiey/ niewiádomośći/ niepámięći/ muſu/ głupſtwá zmyślonego/ ſzkodę cżynią y zdradzáią. KlonWor 64.
[Zwrot: »dać przyczynkę [do czego]«: Są tácy ludźie/ co więc rádzi temu gdy iym kto da by namnieyſzą przycżynkę do práwowánia BudUrzęd 53.]
Wyrażenia: »leda przyczynka« =
levissima causa,
levissimum momentum Modrz (
5):
Tu należą ći wſzyſcy/ ktorzy Niepámięćią Fárbuią ſwe wyſtępki: przyiáznią/ niechęćią: Muſem/ głupſtwem zmyślonym/ ledá przycżynkámi: Dla tego ſię ſproſnymi báwią vcżynkámi. KlonWor 81.
Cf Wyrażenia przyimkowe.
»mała (namniejsza) przyczynka« (2): gdźie pan zły/ tám iuż namnieyſza przyczynká/ namnieyſza obrázá/ wnetże nawiętſzé páńſtwo pſuie y wywraca. OrzJan 31; [BudUrzęd 53]. Cf »za małą przyczynką«.
Wyrażenia przyimkowe: »dla przyczynki« (
3):
~ Wyrażenie: »dla leda przyczynki« = levissima de causa, levissimo momento Modrz (3): BibRadz II 90c marg; Ale iż ták wielka ieſt przyrodzenia ludzkiego wątłość/ iż onę prawdźiwą ſprzyiázność cżęſtokroć dla ledá przycżynki/ dopuſzcżamy ſobie wydrzeć ábo zwątlić: przeto práwá ná to ſą vſtáwione/ áby nimi nieſpokoyne namiętnośći były hámowáne ModrzBaz 136, 60. ~
[»z przyczynki«:
~ Wyrażenie: »leda z przyczynki«: y powiádáią/ że to nie ieſt łáiąnie/ gdy złym złorzeczą/ á tym/ ktorzy tego godni/ ále że to ieſt/ táka dobra nowiná/ Y mnimáią/ że ſie im to godźi czynić/ ledá ſprzyczynki ErazmJęzyk Y5v.] ~
»za przyczynką« (2):
~
Wyrażenia: »leda
[(lada)
] za przyczynką (
a.
[za leda przyczynką
])« (
1):
Ale żebym ſię nie zdał być iednym z tey roty/ Co ledá zá przycżynką z kośćiołem drą koty KlonWor 47;
[[Turek] potym zá ledá przyczynką y Wołoſką źięmię łácniuchno by odiął Sentencja A2;
WujPosŚw 1584 504 (Linde)].
»za małą [(namniejszą)] przyczynką« (1): Zá máłą tu przycżynką nábierzeſz ſie ſtráchu PaprPan H2; [JanWróż 38].
[Szereg: »za przyczynką i okkazyją«: ták z tych kożdé ná ſwym nie przeſtáie/ ále zá namnieyſzą przyczynką y occaſią/ áliśći ieden drugiégo náiéżdża JanWróż 38.] ~
a.
[Pretekst:
Zwrot: »przyczynkę znaleźć«: Zwłaſzcżá iż zakon iego [Turka] ták mu roſkázuie/ áby y hołdowne Prowincye/ [...] pod ſwą ſpráwę Machometſką pobrał/ coby on známi łácno vcżynił/ [...] przycżynkę ſobie ználazſzy/ o ktorą mu nie trudno GrabZdanie F3.]
b.
Podstawa oskarżenia, wina (2):
[przyczynka do czego: ztądże zawiść ſpólna iednégo przećiw drugiému/ y przećiw pánu: ztądże oné złé mowy/ przymówki/ przyczynki do zwad/ y inſzych rzeczy złych niemáło. CerGór 166.]
Zwrot: »przyczynkę najdować« (1): A kiedy przyidźie płáćić ábo wroćić cudze/ Iuż tám dłużnik przymawia/ ſzcżypie/ ſzkáluie: przycżynki náyduie KlonWor ded **3.
Wyrażenie: »leda przyczynka« (1): dźiś podczas i niewinné/ panowie wieſzą leda przyczynkę na nie włożywſzy MurzNT 88v.
c.
Uzasadnienie, usprawiedliwienie (1):
Zwrot: »przyczynkę wynajdować« (1): Causor, rei gestae causam affero seu reperio, et excusationem adduco – Wimawąmſzie, prziczinkę winaiduię. Calep 175b.